Player Piano การสร้างสรรค์ดนตรีรูปแบบใหม่ที่ไม่ใช้นักดนตรี
ในปี 1940 ได้มีนักประพันธ์เพลงชื่อ แซมมวล ชาร์ลส์ แนนแคร์โรว์ (Samuel Charles Nancarrow) ได้คิดประดิษฐ์วิธีการเล่นบรรเลงเปียโน โดยไม่จำเป็นให้มนุษย์เป็นผู้บรรเลงแต่อย่างใด
Nancarrow ได้พัฒนาเปียโนไปในรูปแบบใหม่แบบที่ไม่เคยมีมาก่อน โดยตั้งชื่อเรียกว่า Player Piano ซึ่งความพิเศษก็คือ ตัวเปียโนมันสามารถบรรเลงเพลงเองได้ ไม่ต้องง้อมนุษย์เป็นผู้บรรเลงอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
ตัวอย่าง Player Piano
ทั้งนี้ Player Piano จะไม่สามารถบรรเลงเองได้ หากไม่มีกระดาษที่บันทึกโน้ตของเพลงนั้น ๆ โดยกระดาษบันทึกโน้ตมีชื่อเรียกว่า Piano Roll ซึ่งเป็นกระดาษแบบพิเศษ ที่ถูกเจาะให้เป็นรูสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ที่มีค่าเท่ากับโน้ตดนตรี ความสูงต่ำของเสียง จวบจนความสั้นหรือยาวของโน้ต โดยวิธีการบันทึกโน้ตใส่ไปในกระดาษ Piano Roll จะต้องมีนักเปียโนจริง ๆ เล่นและแปลงสัญญาณไปสู่เครื่องเจาะกระดาษตามรูป
เท่ากับว่าการบันทึกโน้ตใส่บนกระดาษ Piano Roll เปรียบเสมือนการบันทึกเสียงก็ว่าได้ แต่มาในรูปแบบกระดาษนั้นเอง โดยจะสามารถเปิดฟังได้ก็ต่อเมื่อ ฟังผ่าน Player Piano เพียงเท่านั้น
ในการบันทึก Piano Roll จำเป็นจะต้องหานักเปียโนเก่ง ๆ สักคนหนึ่งมาเล่นเพื่อบันทึกโน้ตลงในกระดาษ ซึ่งเมื่อนำ Piano Roll ไปเปิดเล่นด้วยเครื่อง Player Piano ก็เหมือนมีนักเปียโนคนที่บันทึกเพลงมาเล่นให้ฟังนั้นเอง แต่ก็ไม่รู้คุณภาพของเสียงที่เล่นออกมาจะดรอปไปจากการเล่นจริงมากสักแค่ไหน
สุดท้ายนี้สำหรับในมุมของการบรรเลงดนตรี สิ่งหนึ่งที่มนุษย์ยังคงมีความเหนือชั้นกว่า Player Piano และโปรแกรมทางดนตรีต่าง ๆ ก็คือ อารมณ์ ความรู้สึก ที่ร่วมกับเพลงและผู้ฟังในตอนบรรเลง ซึ่งสิ่งที่สวยงามที่สุดของมนุษย์ในการบรรเลง อาจจะเป็นความไม่สมบูรณ์แบบก็เป็นได้